آرشیو خرداد ماه 1402

کربنات سدیم یکی از مواد اولیه مهم در تولید شیشه است. افزودن کربنات سدیم به مخلوط مواد معدنی، به شکل اصطلاحی به نام "سودا شیشه‌ای" یا "سودا سدیم" معروف است. در فرآیند تولید شیشه، کربنات سدیم با دیگر مواد معدنی مخلوط می‌شود تا دمای ذوب شیشه را کاهش دهد و فرآیند تولید شیشه را تسهیل نماید.

فرآیند تولید شیشه با استفاده از کربنات سدیم به صورت زیر است:

1. مواد اولیه:

   • سیلیکات‌ها: معمولاً شن و سیلیکات‌های دیگر
   • کربنات سدیم (سودا شیشه‌ای)
   • کلسیم کربنات (سنگ آهک)
   • آلومینا: به عنوان یک ماده آلیاژ‌دهنده

2. مخلوط مواد:

   • مواد اولیه با ترکیب مشخص در مخازنی مخصوص مخلوط می‌شوند.

3. ذوب شدن:

   • مخلوط به دمای بالا (حدود 1700-2000 درجه سلسیوس) گرم می‌شود تا مواد ذوب شده و به حالت مایع تبدیل شوند.

4. تشکیل شیشه:

   • مایع شده تبدیل به یک جریان استوانه‌ای شیشه می‌شود و به آرامی می‌پیچد و شیشه‌ای ذوب شده به وجود می‌آید.

5. سرد شدن:

   • شیشه حاصل، به آرامی سرد می‌شود تا از حالت ذوب شده خارج شده و به حالت جامد درآید.

در این فرآیند، کربنات سدیم نقش مهمی به عنوان یک ماده آب‌بندی و کاهنده دما ایفا می‌کند. همچنین، حضور سدیم در شیشه باعث افزایش مقاومت شیشه به حرارت و حاصل از آن شیشه‌های مقاوم‌تر و بهتری تولید می‌شود.

منبع: کربنات سدیم

با فرض اینکه یک توضیح علمی می خواهید: دی اکسید سیلیکون، که به نام سیلیس نیز شناخته می شود، یک ترکیب طبیعی است که از دو مورد از فراوان ترین مواد زمین ساخته شده است: سیلیکون (Si) و اکسیژن (O2). این ماده سخت و کریستالی است که در ماسه، کوارتز و بسیاری از انواع سنگ ها یافت می شود. دی اکسید سیلیکون کاربردهای زیادی دارد، از جمله در صنایع غذایی و آرایشی. ایمنی دی اکسید سیلیکون در لوازم آرایشی سالهاست که مورد بحث بوده است. برخی افراد معتقدند که استفاده از آن بر روی پوست بی خطر است، در حالی که برخی دیگر معتقدند که می تواند باعث مشکلات سلامتی شود. حقیقت این است که سازمان غذا و داروی ایالات متحده (FDA) دی اکسید سیلیکون را برای استفاده در لوازم آرایشی بی خطر می داند. هیچ مدرکی وجود ندارد که نشان دهد در صورت استفاده موضعی باعث ایجاد مشکلاتی برای سلامتی می شود.

دی اکسید سیلیکون (SiO2)، همچنین به عنوان سیلیس شناخته می شود، یک ترکیب طبیعی است که در طبیعت یافت می شود و از دو مورد از فراوان ترین مواد روی زمین تشکیل شده است: سیلیکون (کریستالی) و اکسیژن (اکسید). به طور طبیعی در آب، گیاهان، حیوانات و جهان طبیعی وجود دارد. به عنوان یک افزودنی غذایی، به فرآیند ضد جوش کمک می کند. FDA توصیه می کند که سطح دی اکسید سیلیکون در مواد غذایی از 2٪ وزن کل تجاوز نکند. ایمنی نوشیدن به عنوان یک افزودنی غذایی ناشناخته است، اگرچه تحقیقات بیشتری مورد نیاز است. اگر دائماً در معرض گرد و غبار سیلیس باشید، ممکن است به بیماری ریوی مبتلا شوید.

در نتیجه، سیلیکون ضد حساسیت است، به این معنی که بعید است که واکنش های پوستی ایجاد کند. افرادی که پوست بسیار حساس دارند یا افرادی که قبلاً بیماری های پوستی مانند اگزما یا درماتیت داشته اند، باید مصرف شود.

نوعی سیلیس است که بیشتر در لوازم آرایشی و محصولات مراقبت از پوست استفاده می شود زیرا بافت و حس محصولات را بهبود می بخشد. روش های متعددی برای استفاده از سیلیس وجود دارد و کاربردهای وسیعی دارد. علاوه بر توانایی جذب آب و حجیم شدن، به عنوان یک ساینده اسکراب و همچنین یک عامل ضد جوش استفاده می شود.

طبق گفته EPA، سیلیس بدون کریستال خطر "کمی" برای انسان دارد. اگرچه دی اکسید سیلیکون عوارض جانبی کمی دارد، اما گاهی اوقات می تواند آنها را ایجاد کند. اختلال گوارشی یا واکنش آلرژیک ممکن است وجود داشته باشد.

سیلیکا ساینده